Niejednokrotnie spotykam się z pytaniem: jak zacząć przygodę ze wspinaniem w górach? Wzrost popularności wspinaczki w naszym kraju jest szczególnie zauważalny na sztucznych ścianach wspinaczkowych, których z każdym rokiem przybywa. Wyraźnie też widać wzrost zainteresowania wspinaniem w skałach, między innymi na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, gdzie w pogodne weekendy można spotkać prawdziwe tłumy. Jednak tylko nieliczna część z tych osób zacznie wspinać się w Tatrach.
Istnieje stereotypowa opinia, iż taternicy to zamknięte, hermetyczne środowisko i trudno do niego dotrzeć. Nic bardziej mylnego! Oczywiście droga do tego, aby zostać taternikiem nie jest szybka ani łatwa, a wiedzie poprzez szereg szkoleń. Ponadto z pewnością będzie od was wymagać cierpliwości, ale też nakładów finansowych. Niemniej jednak, bez wątpienia warto tę drogę pokonać by uzyskać specjalistyczne przygotowanie i spełnić warunki wymagane przez Dyrekcję Tatrzańskiego Parku Narodowego do poruszania się poza szlakami – oczywiście z wyjątkiem rejonów zamkniętych i rezerwatów ścisłych (zarządzenie w sprawie uprawiania taternictwa na terenie TPN-u). Pozostaje pytanie: jak uzyskać to przygotowanie – zdobyć odpowiednią wiedzę i stosowne doświadczenie.
Jest kilka wariantów szkoleń. Od czego zacząć? Najlepiej jest się udać do jednego z ok. 80 Klubów Alpinistycznych zrzeszonych w Polskim Związku Alpinizmu. Listę klubów można znaleźć na stronie Polskiego Związku Alpinizmu. Tam z całą pewnością zostaniemy tak pokierowani, aby na wiosnę ukończyć kurs skałkowy, a następnie latem- kurs tatrzański, co pozwoli nam zostać samodzielnym taternikiem.
Warunkiem uzyskania Karty Wspinacza i Karty Taternika jest ukończenie z wynikiem pozytywnym, popartym pisemnym zaświadczeniem, szkolenia podstawowego i szkolenia taternickiego (wg programów szkoleniowych PZA), prowadzonego przez licencjonowanego instruktora PZA. Następnie wypełnienie testu opracowanego przez Komisję Szkolenia PZA i uzyskanie pozytywnej oceny. Według aktualnych przepisów w tej chwili Karta Taternika nie jest już wymagana (wyjątek stanowi taternictwo jaskiniowe – tu nadal obowiązuje). Możemy więc zaliczyć kurs taternicki, ale nie podchodzić do egzaminów i nie otrzymać karty. Co więcej, nawet sam kurs nie jest obowiązkowy. Ale jest w zasadzie jedyną drogą do uzyskania niezbędnej wiedzy i specjalistycznych umiejętności. Warto dodać, że Karta Taternika może się nam przydać na Słowacji. Podsumowując: samej Karty Taternika nie musimy już posiadać, ale ukończenie kursu, który pozwoli nam ją zdobyć wydaje się konieczne i bezdyskusyjne.
Tak wygląda struktura szkolenia w Polskim Związku Alpinizmu:
Schemat szkolenia wspinaczkowego PZA
Jak wynika z powyższego schematu, oferta szkoleń jest całkiem szeroka i daje różne możliwości. Przykładowo: mając wcześniej ukończony kurs wspinaczki na sztucznej ścianie, możemy kontynuować swą górską edukację poprzez kurs uzupełniający ze sztucznej ściany w skałki, a dalej kurs wspinaczki na własnej asekuracji, aby uzyskać Kartę Wspinacza, która otwiera drogę do odbycia szkolenia w Tatrach (kurs taternicki) i uzyskania Karty Taternika. Najkrótszą drogą do uzyskania Karty Taternika jest ukończenie kursu skałkowo-taternickiego. Ostatnim etapem szkolenia, dla tych, którzy mają w planach wspinać się zimą w Tatrach, jest zimowy kurs wspinaczkowy.
W praktyce wygląda to tak, że korzystając z wariantu kursu skałkowo-taternickiego w trakcie jednego sezonu (wiosna-lato) uzyskujemy Kartę Taternika. Koszt takiego szkolenia w roku 2016 wynosi ok. 3 tys. zł, do tego dochodzą jeszcze koszty własne takie jak dojazdy, wyżywienie, ubezpieczenie etc.
Wspinanie się w górach zmienia życie, prowadzi na inny poziom dojrzałości i mądrości. Obcowanie z górami jest fantastyczną okazją do lepszego, głębszego poznania otaczającego nas świata, jaki i samych siebie. Alpinizm jest doskonałą przygodą i w moim przekonaniu daje możliwość najbardziej intymnego obcowania z górami.
W całości podzielam pogląd Wojtka Kurtyki, który powiedział:
„Góry są przede wszystkim miejscem szczególnym, gdyż jako środowisko stanowią zagęszczenie wszelkich przyrodniczych zjawisk i form. Są niejako koncentracją prawdy o przyrodzie, albo wręcz jej kwintesencją. […] Góry są zatem miejscem, gdzie przyrodę tej planety doświadczamy najzupełniej. Dlatego sam pobyt w górach może stać się wielkim odkryciem.”
Mnich- to tu prowadzą jedne z najtrudniejszych dróg wspinaczkowych w Tatrach (fot. Michał Bilko)
Program szkolenia w Centralnym Ośrodku Szkolenia (COS) Polskiego Związku Alpinizmu, jak można przeczytać na stronie internetowej PZA, wygląda następująco:
Cel kursu skałkowo-taternickiego
Celem kursu jest kompleksowe szkolenie wspinaczkowe od podstaw do wspinaczek tatrzańskich w jednym cyklu. Przygotowuje do samodzielnego i bezpiecznego uprawiania wspinaczki w górach pozbawionych pokrywy śnieżnej. Ukończenie kursu i zdanie egzaminu uprawnia do otrzymania Karty Taternika. Osoby niepełnoletnie mogą być szkolone po uzyskaniu pisemnej zgody podpisanej przez rodziców (prawnych opiekunów).
Forma zajęć
Kurs składa się z wykładów, zajęć praktycznych i wspinaczek. Program realizowany jest w skałkach i w górach (podział czasu według decyzji instruktora). Przynajmniej połowa wspinaczek górskich musi odbywać się w Tatrach, a pozostałe mogą być zrealizowane w innym rejonie o charakterze wysokogórskim. Zajęcia z autoratownictwa mogą odbywać się w terenie skałkowym.
Czas trwania
Kurs powinien obejmować przynajmniej 16 dni zajęć w terenie (w tym 9 dni wspinaczkowych w górach).
Ilość szkolonych
Na jednego instruktora powinno przypadać maksymalnie do trzech osób.
Prowadzący
Zajęcia prowadzone są przez instruktorów PZA – taternictwa i alpinizmu.
Absolwent otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu zgodnie z programem PZA, podpisane przez instruktora oraz kierownika kursu (jeśli kurs był organizowany przez klub lub szkołę wspinaczkową). Warunkiem zaliczenia kursu jest opanowanie wymienionych w programie umiejętności praktycznych. Organizator ma obowiązek wręczyć każdemu uczestnikowi program kursu.
Tematy wykładów
1.Sprzęt i wyposażenie wspinacza
2.Asekuracja
3.Operacje linowe, autoratownictwo
4.Formacje skalne
5.Taktyka
6.Style wspinania, skale trudności; rejony wspinaczkowe w Polsce
7.Topografia i orientacja w terenie górskim
8.Etyka, organizacja, przepisy, historia
Kościelec- jego zachodnia ściana to miejsce najczęściej odwiedzane przez taterników w rejonie Hali Gąsienicowej (fot. Michał Bilko)
Muszą zostać wyuczone następujące umiejętności:
Obowiązuje przeprowadzenie treningu asekuracji na zrzutni. W skałkach należy przekazać zasady bezpieczeństwa podczas bulderingu i metody podtrzymywania (asekuracji) bulderującego.
Przed wejściem w ścianę zapoznaj się ze schematem drogi i upewnij się, że masz ze sobą potrzebny sprzęt (fot. Damian Ochtabiński – Power of Photo)
Wymagane jest minimum 16 dni zajęć terenowych (w tym przynajmniej 9 dni wspinaczkowych w terenie górskim). W górach zrealizowane mają być następujące punkty programu:
Opcjonalnie:
W ramach kursu musisz zaliczyć również przejście granią. Przy dobrej pogodzie możesz liczyć na niesamowite widoki z Mięguszowieckiego Szczytu (fot. Damian Ochtabiński – Power of Photo)
Sprzęt który będziemy musieli posiadać aby uczestniczyć w kursie skałkowo-taternickim:
Uwaga! Jest to wyposażenie, które każdy uczestnik kursu ma zapewnić sobie samodzielnie. Lista nie obejmuje wyposażenia technicznego, które dostarczy organizator kursu.
Tych wszystkich, którzy marzą o tym, aby wspinać się w górach, gorąco zachęcam do ukończenia szkoleń.
Strona wykorzystuje pliki cookies w celach wyłącznie statystycznych. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były instalowane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na wykorzystanie plików cookies. Dowiedz się więcej.