Nudzą Cię już bike parki i ścieżki rowerowe w naszych górach? Wybierz się w Dolomity na słynną Sella Rondę! Mikołaj Lau z teamu 8a opisuje swoje wrażenia z wariantu clockwise pętli.
Sella Ronda to nazwa, którą bardzo dobrze znają narciarze szusujący po stokach jak i kolarze górscy i szosowi. Jest to pętla łącząca ze sobą cztery przełęcze: Passo Pordoi, Passo Sella, Passo Gardena i Passo Campolongo we włoskim południowym Tyrolu. Dzięki sieci wyciągów trasę liczącą prawie 60 km można pokonać w jeden dzień. Jest to miejsce zmagań kolarzy górskich i szosowych, którzy biorą udział w odbywających się tu różnych wyścigów. Zimą odbywają się tutaj zawody skiturowe, a latem jeden z najtrudniejszych wyścigów MTB – Sella Ronda Hero.
Jeżeli jesteście miłośnikami jazdy na rowerze po górskich szlakach, na pewno słyszeliście o pętli Sella Ronda. Mamy do wyboru dwa warianty trasy. Podobnie jak w przypadku pętli narciarskiej, tak i tutaj określa się je jako: Clockwise (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) i Anti-Clockwise (w przeciwnym kierunku do ruchu wskazówek zegara).
Ten wariant dedykowany jest osobom, które kładą większy nacisk na zjazdy i możliwie jak najmniej chcą pedałować pod górę. W tej opcji mamy do pokonania “jedynie” 450 metrów w pionie, ale za to dzięki kolejkom robimy ich ponad 4000. Cała pętla w tym wariancie ma ok. 60 km i zajmuje od 6 do 9 godzin. Należy pamiętać, że warto rozpocząć wycieczkę wcześnie, tzn. tak, aby wyjechać pierwszą kolejką (8:30-9:00 ). To po to, aby mieć zapas czasu, ponieważ kolejki zamykane są o 17:00 lub 17:30 (zależnie od miejsca).
Opcja “pod prąd” jest trochę bardziej wymagająca. Trzeba pokręcić trochę pod górę ale widoki na otaczające nas Dolomity rekompensują cały trud. Oczywiście i na tym wariancie znajdziemy odcinki w postaci tras zjazdowych oznaczonych literką S1 lub S2. Na rowerze, pedałując siłą własnych nóg, pokonujemy ponad 1000 m przewyższenia a kolejkami kolejne 3300 metrów. Trasa w tym wypadku ma ok. 58km.
Na wstępie trzeba zaznaczyć, że nie jest to propozycja dla osób, które nigdy nie jeździły na rowerze MTB po trasach górskich. Wycieczka wymaga od nas sprawnego poruszania się po średnio trudnych trasach. W przeciwnym razie może skończyć się na sprowadzaniu roweru ścieżkami. To oczywiście jest niebezpieczne, ponieważ jesteśmy przeszkodą dla zjeżdżających za nami. Jeżeli nie mamy nóg ze stali, to dobrym wyjściem jest rower elektryczny. W każdym miasteczku jest możliwość wypożyczenia takiego roweru.
Podczas naszego przejazdu, większość osób była właśnie na rowerach elektrycznych.
Sella Ronda łączy ze sobą siecią wyciągów kilka miejscowości. Dzięki temu możemy rozpocząć naszą wycieczkę w jednej z czterech dolin otaczających masyw Sella. Naszą rundę zaczęliśmy w Arabbie. Miejsce ma pewną zaletę – jest tam darmowy parking przy kolejce. Ale wycieczkę można też zacząć w Val di Fassa (Canazei), Val Gardena (Selva di Val Gardena) czy Alta Badia (Corvara), w zależności gdzie mamy nocleg. W każdym z tych miejsc możemy kupić karnet na całą pętlę. W miasteczkach ulokowane są także serwisy i sklepy rowerowe. Z racji mocno rozbudowanej infrastruktury, wszędzie znajdziemy restauracje i kawiarnie, więc na pewno nie będziemy głodni.
Nie należy jednak zbytnio się rozsiadać, ponieważ w zależności od kolejki, jej godziny kursowania są różne. Dla przykładu, na ostatni wyciąg zdążyliśmy zaledwie pół godziny przed jego zamknięciem. Na stronie poświęconej Sella Rondzie znajdziemy mapkę z całą pętlą, na której są rozpisane wszystkie trasy, ich profile i inne niezbędne informacje, także te dotyczące czasu działania kolejek. My wspomogliśmy się gotowym śladem GPX, który był nieoceniony w terenie. To dlatego, że ścieżek i wariantów jest bardzo dużo, a nie zawsze są one ewidentnie oznaczone. Na szczęście na obu pętlach w miejscach rozjazdów czy dróg do kolejek rozmieszczone są drogowskazy.
Trasa ma charakter wysokogórski i trzeba mieć tego świadomość. Oznacza to, ze będąc na górze o godz. 9:00 może być dośc rześko (u nas było raptem 5 stopni). Najwyższy punkt na trasie znajduje się na wysokości niemal 2500 m n.p.m. Dlatego warto mieć ze sobą coś ciepłego w plecaku, a chusta czy cienka czapka pod kask wcale nie jest złym pomysłem. Oczywiście im później tym cieplej, ale wycieczkę musimy zacząć wcześnie, żeby nie odbić się od zamkniętej bramki wyciągu. Poniżej lista tego, co mieliśmy w plecakach. Przydało się w zasadzie wszystko.
Opisujemy tutaj nasz przebieg trasy w wersji bardziej downhillowej, czyli zgodnie z ruchem wskazówek zegara (clockwise), zaczynając z miasteczka Arabba.
Z miasteczka wjeżdżamy do górnej stacji kolejki o nazwie DCM Europa. Stąd początkowo zjeżdżamy szeroką szutrową drogą w dół za znakami, po czym wlatujemy na krótki singiel o nazwie Alpenrose (S1).
Po krótkiej rozgrzewce docieramy kolejką gondolową do popularnej wśród rowerzystów przełęczy Pordoi. Czeka nas tutaj ścieżka o bardziej naturalnym charakterze – Infinity Trail (S2). Z niej później możemy wybrać łatwiejszy wariant o nazwie RabbeTrail (S1). Kolejne skrzyżowanie to dwie trasy do wyboru: Animalhouse (S2) (początek zaczyna się podjazdem) lub kontynuacja ścieżką Infinity Trail (S2).
Z Pian Frataces dalej zjeżdżamy szlakiem turystycznym. Mogą się po nim poruszać również piesi, więc trzeba koniecznie zachować szczególną ostrożność. W Canazei robimy krótką przerwę na zakupy śniadaniowe i kierujemy się do kolejki Campitello di Fassa.
Kolejka na przełęcz odjeżdża co pół godziny, więc mamy chwilę czasu na odpoczynek. Przerwę śniadaniową zrobiliśmy sobie na szczycie z cudownym widokiem na masyw Selli i Sassolungo. Stąd czeka nas krótki singiel ,,Icarus (S1)”, który przechodzi w ścieżkę wyprowadzającą nas na Passo Sella. Następnie mamy ok. 30 minut podjazdu do górnej stacji wyciągu krzesełkowego Gran Paradiso. Tam zaczyna nam się singiel Paravis (S1) ze świetnymi bandami i hopkami. Jest to część bike parku w tym rejonie, z którego dalej mamy do wyboru dwie linie. Łatwiejszą Family Line (S0) lub Easy Jumpline (S2). Ta druga tak nam się spodobała, że postanowiliśmy zjechać nią jeszcze raz. Do miasta Selva zostaje nam jeszcze 200 metrów deniwelacji, by na sam koniec zafundować sobie mocny podjazd asfaltem do dolnej stacji kolejki.
Z górnej stacji kolejki kierujemy się kawałek szutrową drogą, żeby wjechać na bardzo widokowy singiel o nazwie ,,Cir Giara (S1)”. Sprowadza nas on na przełęcz Gardena. Dalej kierujemy się trasą ,,Frara (S1)” aż do dolnej stacji kolejki w Plans (1663m n.p.m). Ten odcinek jest także dostępny dla pieszych więc trzeba bardzo uważać. Mieliśmy w tym miejscu przymusowy postój, ponieważ przebiłem oponę – po raz kolejny zestaw naprawczy do łatania okazał się niezawodny. W Corvarze trochę błądzimy w poszukiwaniu właściwej kolejki, ale po chwili udało nam się ją namierzyć.
Gondolka wywozi nas na przełęcz Col Alt gdzie musimy skierować sie na drogę szutrową i dalej za znakami dojeżdzamy do wyciągu krzesełkowego Braia Fraida. Nim wjeżdżamy na wysokość 2023 m n.p.m wśród malowniczych łąk. Dalej czeka nas seria podjazdów i zjazdów szutrową drogą w kierunku szczytu Pralongia, ale wysiłek nagradzany jest w postaci pięknej panoramy. Byliśmy tam po południu, kiedy ludzi było już zdecydowanie mniej i to miejsce szczególnie zapadło nam w pamięci. Ze szczytu rozpoczyna się ścieżka Fle Trail (S1). Po kilku zakrętach przechodzi w trasę prowadzącą nas po drewnianych kładkach wśród malowniczych zielonych łąk, oczywiście z panoramą na Dolomity.
Na przełęczy Passo Incisa szlak zaczyna piąć się w górę i zaczynamy najbardziej mozolny odcinek z całej pętli. Seria podjazdów i zjazdów wydaje się nie kończyć a wizja spóźnienia się na ostatni wyciąg dodatkowo nas stresuje. Na szczęście na Passo Campolongo meldujemy się pół godziny przed zamknięciem. Wjeżdżamy na górę, skąd czeka nas ostatni zjazd trasą Bed de Roces (S2). Jest to trasa bardziej techniczna i daje się we znaki na zmęczeniu. Na sam koniec pozostaje nam już tylko znalezienie drogi do parkingu przy kolejce i kawa ze znajomymi w niedalekiej restauracji.
Cała wycieczka zajęła nam ok. 7 godzin. Według licznika samej jazdy było ok 4,5 godziny, reszta to przerwy, robienie zdjęć i wyjazdy kolejką. W końcu to wakacje, więc nie musieliśmy się nigdzie spieszyć. Cena takiej przyjemności? Jeden karnet, który obejmuje wszystkie kolejki w okolicy, dzięki którym możemy zrobić tą pętle, to koszt 51 euro. Czy to dużo? Uważam, że jest warte każdego widoku, trasy i całego przygotowania. My byliśmy na Sella Rondzie pod koniec wakacji i dało się zauważyć, że ścieżki jeżdżone są intensywnie. Mimo to są na pewno w lepszym stanie, niż bike parki u naszych południowych sąsiadów. Zarówno wariant Clockwise jak i Anti-Clockwise posiada dwanaście takich ścieżek.
Mimo, że pętlę przejechaliśmy w całości, to z pewnością w przyszłości przejedziemy ją ponownie – tym razem jednak wariantem Anti-Clockwise.
[A może na rower MTB do Chamonix?]
[Szukasz tras rowerowych w Polsce? Przeczytaj o Enduro Trails Bielsko Biała]
