Kiedy wspinamy się z dolną asekuracją (czyli potocznie mówiąc „z dołem”), po skończeniu drogi stajemy często przed koniecznością przewiązania się przez kolucho stanowiska, do którego dotarliśmy. Jest to potencjalnie niebezpieczny moment, dlatego warto zrobić to w sposób bezpieczny.
Przedstawiony w niniejszym tekście sposób przewiązywania się zwany jest „francuskim”. Stosuję go od wielu lat dlatego, że w każdym momencie posiadam zdublowane zabezpieczanie tej czynności. W tym krótkim tekście wyjaśnię, jak zrobić to prawidłowo. Warto, aby przyswoić sobie ten proces, ponieważ jest to potencjalna okazja do popełnienia błędu, który kosztować może nas zbyt dużo.
Po dojściu do stanowiska wpinam ekspres i przepinam się liną przez ten ekspres. Następnie biorę jeden czy dwa osobne ekspresy i wieszam się w nich.
Krok pierwszy (fot. 8 Academy)
W tym momencie partner (-ka) może wydać mi luz potrzebny do operacji przewiązania się przez stanowisko. Wybieram ok 1,5 – 2 m liny, składam ją „na pół” i przekładam przez kolucho stanowiska, z którego chcę zjechać.
Krok drugi (fot. 8 Academy)
Na przełożonej przez kolucho linie zawiązuję węzeł. Najczęściej jest to ósemka, ponieważ podczas obciążenia właśnie ten węzeł nie ma tendencji do mocnego zaciskania się (więc łatwo go rozwiązać).
Krok treci (fot. 8 Academy)
Po zawiązaniu węzła, linę łączę z łącznikiem uprzęży za pomocą zakręcanego karabinka. Jako, że taki karabinek mam przy uprzęży zawsze, zwykle stosuję karabinek lekki, najczęściej Climbing Technology Aerial SG.
Krok czwarty (fot. 8 Academy)
W tym momencie mogę rozwiązać węzeł zawiązany przed rozpoczęciem wspinaczki. Linę wyciągam „z uprzęży”.
Krok piąty (fot. 8 Academy)
Zwolnioną w ten sposób linę (końcówkę liny) wyciągam z kolucha. Końcówkę liny przywiązuję do uprzęży w sposób identyczny, jak przed rozpoczęciem wspinania. W tym przypadku używam węzła skrajnego tatrzańskiego (nie wolno zapomnieć o jego zabezpieczeniu).
Krok szósty (fot. 8 Academy)
W tym momencie proszę partnera (-kę) o blok, po czym wypinam ze stanowiska ekspresy, na których wisiałem. Ekspresem można dodatkowo wpiąć się w miejsce wpięcia karabinka. W ten sposób jestem przygotowany do bezpiecznego zjazdu i ściągnięcia ekspresów z drogi.
Krok siódmy (fot. 8 Academy)
Na koniec apel – nie przewiązujcie się w ten sposób do wspinania „na wędkę”. Stanowiska na końcu drogi służą wyłącznie do zjazdu. Wędkowanie bezpośrednio z kolucha przyczynia się do nadmiernego żucia (wytarcia) tego kolucha. Wszelkie argumenty, że wędkuje się tylko raz czy trzy razy – więc nic się nie zużyje – są bezsensowne. Przecież te pojedyncze wędkowania mnożą się przez ilość wspinaczy, którzy trafiają na tę drogę. Nie bądźcie egoistami! Jeżeli chcecie używać takiego stanowiska do wędkowania, załóżcie wędkę z karabinka (zakręcanego lub automatycznego) i wepnijcie dodatkowo – dla większego bezpieczeństwa – jeden czy dwa ekspresy. Po zakończeniu wspinania, przewiążcie się przez stanowisko w opisany powyżej sposób.
(fot. 8 Academy)
Drugim sposobem jest przewiązanie się przez kolucho w opisany powyżej sposób. Do wędkowania należy założyć powyżej kolucha zakręcany (najlepiej automatyczny) karabinek w sposób, aby całe obciążenie skupiało się na karabinku, a nie na koluchu. Aby zastosować ten sposób, stanowisko musi oczywiście na to pozwalać (jego konstrukcja, czy montaż). Po zakończeniu wspinania, ostatnia osoba wypina karabinek i zjeżdża ze stanowiska na linie, która została na początku przełożona przez kolucho.
(fot. 8 Academy)
Dzięki takiemu postępowaniu, stanowiska w skałach będą nam służyć dłużej, niż przy wędkowaniu bezpośrednio z kolucha. I będą oczywiście bezpieczne.
